Γ' Λυκείου μεταφράσεις,Θουκυδίδου Περικλέους Επιτάφιος

Γ' Λυκείου μεταφράσεις,Θουκυδίδου Περικλέους Επιτάφιος

Κεφάλαιο 36

Θα αρχίσω λοιπόν από τους προγόνους πρώτα· γιατί είναι δίκαιο και συγχρόνως ταιριαστό, σε περίπτωση όπως η σημερινή, να τους αποδίδεται αυτή η τιμή να μνημονεύονται πρώτοι. Γιατί κατοικώντας διαρκώς στη χώρα αυτή οι ίδιοι, καθώς η μία γενιά διαδέχονταν την άλλη, ως σήμερα, χάρη στην ανδρεία τους μας την παρέδωσαν ελεύθερη.

Και εκείνοι λοιπόν είναι άξιοι για έπαινο και ακόμη περισσότερο οι πατέρες μας· γιατί, κοντά σ’ εκείνα που κληρονόμησαν, απόκτησαν την ηγεμονία που έχουμε, όχι χωρίς κόπο, και την κληροδότησαν σ’ εμάς τους τωρινούς. Ό, τι όμως αφόρα τα πέρα απ’ αυτήν το αυξήσαμε εμείς οι ίδιοι, όσοι σήμερα βρισκόμαστε ακόμη λίγο πολύ στην ώριμη ηλικία και καταστήσαμε την πόλη μας απόλυτα αυτάρκη σε όλα και για τον πόλεμο και για την ειρήνη. Τα πολεμικά κατορθώματα αυτών, με τα οποία αποχτήθηκε το καθένα, ή αν κάποτε οι ίδιοι εμείς ή οι πατέρες μας θαρραλέα αποκρούσαμε βάρβαρο ή Έλληνα εχθρό που μας επιτέθηκε, θα τα παραλείψω, επειδή δεν θέλω να μακρηγορώ μπροστά σε ανθρώπους που τα ξέρουν καλά· με ποιες αρχές φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο ακμής και με ποιο πολίτευμα και ποιο τρόπο ζωής έγινε αυτή μεγάλη, αυτά εδώ θα παρουσιάσω πρώτα και ύστερα θα έρθω και στον έπαινο αυτών εδώ των νεκρών, γιατί και στην παρούσα περίπτωση θα ήταν πολύ ταιριαστά να ειπωθούν αυτά, και πως θα είναι ωφέλιμο να τ’ ακούσει όλο το συγκεντρωμένο εδώ πλήθος και των πολιτών και των ξένων.

Κεφάλαιο 37

Το πολίτευμα που έχουμε δεν αντιγράφει τους νόμους των άλλων και πιο πολύ εμείς είμαστε παράδειγμα σε μερικούς παρά μιμητές τους. Και ονομάζεται το πολίτευμα μας δημοκρατία, γιατί η εξουσία δεν βρίσκεται στα χέρια των λίγων αλλά των περισσοτέρων· και οι νόμοι εξασφαλίζουν σε όλους τους πολίτες τα ίδια δικαιώματα ως προς τις ιδιωτικές τους διαφορές, σε ό, τι όμως αφορά την προσωπική επιβολή, ανάλογα με το πόσο διακρίνεται ένας σε κάποιον τομέα, τον προτιμούν στα δημόσια αξιώματα περισσότερο για την ικανότητά του παρά γιατί ανήκει σε ορισμένη κοινωνική τάξη., ούτε πάλι εκείνος που είναι φτωχός, μπορεί όμως να κάνει κάτι καλό στην πόλη, εμποδίζεται από την ασημότητα της κοινωνικής του θέσης.

Τις σχέσεις μας πάλι με την πολιτεία τις διέπει η ελευθερία αλλά και στις καθημερινές μας ασχολίες είμαστε απαλλαγμένοι από τη μεταξύ μας καχυποψία και δεν αγανακτούμε με το γείτονά μας, αν κάνει κάτι όπως του αρέσει, ούτε παίρνουμε το ύφος ενοχλημένου, πράγμα που μπορεί να μην επιφέρει ποινή, όμως τον στεναχωρεί.

Κι ενώ στις ιδιωτικές μας σχέσεις δεν ενοχλούμε ο ένας τον άλλο, στην δημόσιο βίο δεν κάνουμε παρανομίες κυρίως από εσωτερικό σεβασμό, υπακούοντας σ’ αυτούς  που κάθε φορά διοικούν την πόλη και στους νόμους, και ιδιαίτερα σε όσους από αυτούς έχουν θεσπιστεί για την προστασία εκείνων που αδικούνται, και σε όσους, αν και είναι άγραφοι, φέρουν, κατά κοινή ομολογία, ντροπή στους παραβάτες τους.

Κεφάλαιο 38

Και πέρα από αυτά φροντίσαμε και βρήκαμε πάρα πολλούς τρόπους να ξεκουράσουμε το πνεύμα από τους κόπους έχοντας τη συνήθεια να τελούμε, όπως είναι γνωστό, αγώνες και γιορτές με θυσίες που καλύπτουν ολόκληρο το χρόνο και έχοντας ο καθένας μας το καλοσυγυρισμένο νοικοκυριό του· η ευχαρίστηση που μας δίνουν (όλα) αυτά κάθε μέρα διώχνει μακριά τη λύπη.

Κι ακόμη, επειδή η πόλη είναι πολύ μεγάλη, εισάγονται σ’ αυτήν από κάθε γωνιά της γης τα πάντα κι έτσι συμβαίνει να απολαμβάνουμε τα αγαθά που παράγονται στις χώρες άλλων ανθρώπων με την ίδια ευκολία με την οποία απολαμβάνουμε τα αγαθά που παράγονται εδώ.

Κεφάλαιο 39

Διαφέρουμε ακόμη από τους αντιπάλους μας και στην πολεμική εκπαίδευση στα ακόλουθα σημεία:

Πρώτα πρώτα έχουμε την πόλη μας ανοιχτή σε όλους και ποτέ δεν εμποδίζουμε κάποιον με απελάσεις να μάθει ή να δει κάτι που, αν δεν το κρύβαμε και το έβλεπε κάποιος εχθρός, θα μπορούσε να ωφεληθεί, γιατί εμείς στηριζόμαστε όχι τόσο στις προετοιμασίες και στα τεχνάσματα όσο στην ευψυχία που πηγάζει από μέσα μας την ώρα της μάχης· έπειτα και στο εκπαιδευτικό σύστημα, ενώ εκείνοι με επίπονες ασκήσεις από την παιδική τους ακόμη ηλικία επιδιώκουν να γίνουν ανδρείοι, εμείς, παρόλο που ζούμε άνετα, βαδίζουμε με όχι κατώτερο φρόνημα σε κινδύνους το ίδιο μεγάλους.

Και να η απόδειξη· οι Λακεδαιμόνιοι δεν εκστρατεύουν μόνοι τους στη χώρα μας αλλά μαζί με όλους τους συμμάχους τους, ενώ εμείς, όταν εισβάλουμε μόνοι μας στη χώρα των άλλων, μολονότι πολεμούμε σε ξένη γη, τις περισσότερες φορές νικούμε χωρίς δυσκολία αυτούς που μάχονται για τη σωτηρία της χώρας τους. Και κανένας εχθρός ως τώρα δεν αντιμετώπισε συγκεντρωμένη τη δύναμή μας, γιατί εμείς φροντίζουμε για το ναυτικό και ταυτόχρονα σε πολλά μέρη στη στεριά στέλνουμε στρατό από εμάς τους ίδιους· κι αν κάπου οι εχθροί συγκρουστούν με κάποιο μικρό τμήμα μας, αν νικήσουν μερικούς από μας καυχιούνται πως μας έχουν αποκρούσει όλους, αν όμως νικηθούν, λένε πως νικήθηκαν απ’ όλους μας.

Κι όμως, αν θέλουμε να αντιμετωπίζουμε τους κινδύνους πιο πολύ ζώντας με άνεση παρά με επίπονη άσκηση, και με ανδρεία που δεν πηγάζει τόσο από την επιβολή του νόμου όσο από τον τρόπο ζωής μας, μας μένει το κέρδος και να μη κουραζόμαστε προκαταβολικά για τις δύσκολες στιγμές που πρόκειται να έρθουν και, όταν βρεθούμε σ’ αυτές, να μη φαινόμαστε λιγότερο τολμηροί από εκείνους που αδιάκοπα μοχθούν· έτσι, αξίζει να θαυμάζει κανείς την πόλη μας και γι’ αυτά και για άλλα ακόμη.

Κεφάλαιο 40

Αγαπούμε το ωραίο διατηρώντας την απλότητα και καλλιεργούμε το πνεύμα μας χωρίς να καταντούμε μαλθακοί· και τον πλούτο πιο πολύ τον χρησιμοποιούμε ως ευκαιρία για έργα παρά ως αφορμή για κομπασμό, και δεν είναι ντροπή να παραδέχεται κανείς τη φτώχεια του, αλλά μεγαλύτερη ντροπή είναι να μην προσπαθεί με τη δουλειά του να ξεφύγει από αυτήν. Και συμβαίνει εμείς οι ίδιοι να φροντίζουμε και για τις ιδιωτικές μας υποθέσεις και για τις δημόσιες συγχρόνως και, ενώ ο καθένας μας καταγίνεται με διαφορετικές ασχολίες, είναι δυνατό να γνωρίζει ικανοποιητικά και τα πολιτικά ζητήματα· γιατί μόνο εμείς θεωρούμε όχι φιλήσυχο αλλά άχρηστο αυτόν που δεν παίρνει καθόλου μέρος σ’ αυτά, κι εμείς οι ίδιοι ή διατυπώνουμε ορθές σκέψεις για τα ζητήματα της πολιτείας ή παίρνουμε σωστές αποφάσεις γι’ αυτά, γιατί δεν νομίζουμε ότι οι συζητήσεις βλάπτουν τα έργα· αντίθετα, νομίζουμε ότι πιο πολύ βλάπτει το να μη διαφωτιστούμε με τη συζήτηση, πριν προβούμε σε ενέργειες για όσα πρέπει (να γίνουν).

Γιατί και σ’ αυτό αληθινά ξεχωρίζουμε πολύ, στο ότι δηλαδή εμείς οι ίδιοι και πολύ τολμηροί είμαστε και εξετάζουμε σε βάθος όσα πρόκειται να επιχειρήσουμε· αντίθετα, στους άλλους η άγνοια φέρνει αλόγιστο θάρρος και η σκέψη δισταγμό. Άλλωστε πιο δυνατοί στην ψυχή θα μπορούσαν να θεωρηθούν δίκαια όσοι ξέρουν πολύ καλά και τους κινδύνους του πολέμου και τις απολαύσεις της ειρήνης,  κι όμως δεν προσπαθούν να αποφύγουν τους κινδύνους.