Α΄ Λυκείου μεταφράσεις Θουκυδίδου, Κερκυραϊκά

Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΑ                                 ΒΙΒΛΙΟ 3^ο 

ΚΕΦ.70

Ο εμφύλιος πόλεμος των Κερκυραίων άρχισε, όταν ήρθαν σ’ αυτούς οι αιχμάλωτοι που είχαν πάρει μέρος στις ναυμαχίες για την Επίδαμνο, αφού τους απελευθέρωσαν οι Κορίνθιοι τυπικά με εγγύηση 800 ταλάντων από τους προξένους, στην πραγματικότητα όμως επειδή είχαν πειστεί να ενεργήσουν ώστε να στρέψουν  την Κέρκυρα με το μέρος των Κορινθίων. Πράγματι αυτοί άρχισαν τις προδοτικές τους κινήσεις πιάνοντας έναν έναν χωριστά τους πολίτες, με σκοπό να απομακρύνουν την πόλη από τους Αθηναίους. Έτσι, μετά την άφιξη ενός αθηναϊκού και ενός κορινθιακού πολεμικού πλοίου που έφερναν πρέσβεις, αφού ήρθαν σε διαπραγματεύσεις, αποφάσισαν οι Κερκυραίοι  να παραμείνουν βέβαια σύμμαχοι με τους Αθηναίους σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης που είχαν κάνει, να συνεχίσουν όμως να είναι φίλοι με τους Πελοποννησίους, όπως και προηγουμένως. Αυτοί οι άνδρες (τον Πειθία) (γιατί ο Πειθίας ήταν εθελοντής πρόξενος των Αθηναίων και αρχηγός του δημοκρατικού κόμματος) τον έσυραν σε δίκη με την κατηγορία ότι προσπαθεί να υποδουλώσει την Κέρκυρα στους Αθηναίους. Αυτός αφού αθωώθηκε, έκανε με τη σειρά του μήνυση στους πέντε πλουσιότερους άνδρες απ’ αυτούς, κατηγορώντας τους ότι κόβουν φούρκες για τα στηρίγματα των κλημάτων από τα ιερά τεμένη του Δία και του Αλκίνοου· το πρόστιμο για κάθε φούρκα ορίστηκε ένας στατήρας. Αφού καταδικάστηκαν να πληρώσουν πρόστιμο κατέφυγαν ως ικέτες στα ιερά εξαιτίας της βαριάς χρηματικής ποινής, για να πληρώσουν το πρόστιμο ύστερα από συμφωνία για το ύψος του. Ο Πειθίας όμως (κατά σύμπτωση ήταν τότε και βουλευτής) έπεισε τη βουλή να εφαρμόσει το νόμο. Αλλά αυτοί, επειδή από το νόμο αποκλείονταν ( να πληρώσουν το πρόστιμο ύστερα από συμφωνία) και ταυτόχρονα είχαν πληροφορηθεί ότι ο Πειθίας, όσο ήταν βουλευτής θα προσπαθούσε να μεταπείσει το λαό να έχουν τους ίδιους εχθρούς και φίλους με τους Αθηναίους, οργάνωσαν συνομωσία και κρατώντας εγχειρίδια μπήκαν ξαφνικά στη βουλή και σκότωσαν τον Πειθία και άλλους βουλευτές και ιδιώτες περίπου εξήντα. Μερικοί όμως, λίγοι στον αριθμό, της ίδιας ιδεολογίας με τον Πειθία κατέφυγαν στην αθηναϊκή τριήρη που ήταν ακόμα εκεί.

ΚΕΦ. 71-73

Αφού (οι ολιγαρχικοί) έπραξαν αυτό και κάλεσαν τους Κερκυραίους σε συνέλευση, τους  είπαν ότι αυτή η πράξη τους ήταν η καλύτερη και ότι δεν θα υποδουλώνονταν με κανέναν τρόπο πια στους Αθηναίους, και ότι στο εξής μένοντας ουδέτεροι να μη δέχονται κανέναν από τους δύο παρά μόνο αν έρχονται με ένα πλοίο, μεγαλύτερο όμως αριθμό  πλοίων να το θεωρούν εχθρικό. Και αφού είπαν αυτά  ανάγκασαν τους Κερκυραίους να επικυρώσουν την πρότασή τους. Στέλνουν επίσης και στην Αθήνα πρέσβεις αμέσως, για να δώσουν εξηγήσεις για όσα είχαν συμβεί, ότι αυτά συνέφεραν και αυτούς και για να πείσουν όσους είχαν καταφύγει εκεί να μην προβούν σε καμιά εχθρική ενέργεια, για να μην υπάρξει καμιά αντεκδίκηση. Όταν ήρθαν οι πρέσβεις στην Αθήνα, οι Αθηναίοι αφού συνέλαβαν τους πρέσβεις ως υποκινητές της στάσης και όσους από τους φυγάδες έπεισαν τους μετάφεραν για ασφάλεια στην Αίγινα. Στο μεταξύ αφού ήρθε ένα κορινθιακό πλοίο και Λακεδαιμόνιοι πρέσβεις, αυτοί από τους Κερκυραίους που ήταν κύριοι της πολιτικής κατάστασης έκαναν επίθεση στους δημοκρατικούς και τους νίκησαν με μάχη. Κι όταν έφτασε η νύχτα, οι δημοκρατικοί κατέφυγαν στην ακρόπολη και στα ψηλά και οχυρά  μέρη της πόλης και, αφού εγκαταστάθηκαν εκεί, οχυρώθηκαν και κατείχαν το Υλλαϊκό λιμάνι· οι άλλοι κατέλαβαν την αγορά, όπου ακριβώς κατοικούσαν οι περισσότεροι απ’ αυτούς και το λιμάνι που ήταν κοντά σ’ αυτή και έβλεπε προς την απέναντι στεριά.. Την επόμενη μέρα έκαναν κάποιες μικροεπιθέσεις και έστελναν παντού και οι δύο κάποιους στα χωράφια προσκαλώντας τους δούλους και υποσχόμενοι ελευθερία σ’ αυτούς· και οι περισσότεροι από τους δούλους πήγαν σύμμαχοι στο πλευρό των δημοκρατικών, ενώ 800 μισθοφόροι από την απέναντι στεριά πήγαν με το μέρος των άλλων.

ΚΕΦ.74

Και αφού πέρασε μια μέρα, έγινε πάλι μάχη και νίκησαν οι δημοκρατικοί και εξαιτίας των οχυρών θέσεών τους και γιατί είχαν αριθμητική υπεροχή. Εξάλλου τους βοήθησαν με τόλμη και οι γυναίκες χτυπώντας με κεραμίδια από τις  στέγες των σπιτιών και παρά τη φύση τους υπομένοντας τον θόρυβο της μάχης. Όταν όμως αργά το απόγευμα έγινε η υποχώρηση οι ολιγαρχικοί από φόβο μήπως οι δημοκρατικοί, αν επιτεθούν καταλάβουν τον ναύσταθμο με τον πρώτο αλαλαγμό και τους εξολοθρέψουν, έβαλαν φωτιά στα σπίτια γύρω από την αγορά και στις πολυκατοικίες για να μην υπάρχει πρόσβαση (προς το λιμάνι) χωρίς να υπολογίσουν ούτε τα δικά τους σπίτια ούτε τα ξένα. Ώστε κάηκαν εντελώς πολλά εμπορεύματα καταστηματαρχών και κινδύνευσε να καταστραφεί ολόκληρη η πόλη αν ενίσχυε τη φλόγα άνεμος με κατεύθυνση σ΄ αυτή. Και αφού σταμάτησαν τη μάχη, καθώς και τα δύο μέρη δεν προέβαιναν σε καμία ενέργεια, όλη τη νύχτα βρίσκονταν σε επιφυλακή. Το κορινθιακό πολεμικό πλοίο, μετά την επικράτηση των δημοκρατικών ανοίγονταν με προφυλάξεις στο πέλαγος και οι περισσότεροι από τους μισθοφόρους πέρασαν απαρατήρητοι στην απέναντι πλευρά.

ΚΕΦ.75

Την επόμενη μέρα ο Νικόστρατος, ο γιός του Διειτρέφη, στρατηγός των Αθηναίων, κατέφθασε προς βοήθεια από τη Ναύπακτο με 12 πολεμικά πλοία και 500 Μεσσηνίους οπλίτες. Αυτός άρχισε να διαπραγματεύεται μια συμφωνία και τελικά τους έπεισε ώστε να συμφωνήσουν μεταξύ τους να δικάσουν δέκα άνδρες τους πρωταίτιους οι οποίοι δεν είχαν μείνει πια εκεί, οι υπόλοιποι όμως να συνεχίζουν να ζουν εκεί, αφού κάνουν συμφωνία μεταξύ τους και με τους Αθηναίους ώστε να έχουν τους ίδιους φίλους και εχθρούς. Εκείνος, αφού πέτυχε αυτά, ετοιμαζόταν να αποπλεύσει. Οι αρχηγοί όμως των δημοκρατικών τον έπεισαν να αφήσει σ’ αυτούς πέντε πλοία από τα δικά του για να μειωθούν οι πιθανότητες να κάνουν κάποιο κίνημα οι αντίπαλοι· υπόσχονταν όμως ότι θα του στείλουν ισάριθμα πλοία αφού τα επανδρώσουν με δικά τους πληρώματα. Εκείνος συμφώνησε· αυτοί όμως στρατολογούσαν ως πληρώματα για τα πλοία τους εχθρούς τους. Επειδή όμως εκείνοι φοβήθηκαν μήπως τους στείλουν στην Αθήνα, κατέφυγαν ως ικέτες στο ιερό των Διόσκουρων. Ο Νικόστρατος προσπαθούσε να τους σηκώσει και να τους καθησυχάσει. Επειδή όμως δεν τους έπειθε οπλίστηκαν οι δημοκρατικοί με την πρόφαση ότι, λόγω δυσπιστίας των ολιγαρχικών να αποπλεύσουν μαζί δεν είχαν κανένα καλό σκοπό, και αφαίρεσαν τα όπλα από τα σπίτια τους και, αν δεν τους εμπόδιζε ο Νικόστρατος, θα σκότωναν μερικούς απ’ αυτούς, που τυχαία τους συναντούσαν. Βλέποντας οι άλλοι αυτά που γίνονταν κατέφυγαν στον ναό της Ήρας ως ικέτες και συγκεντρώθηκαν εκεί όχι λιγότεροι από 400. Οι δημοκρατικοί όμως επειδή φοβήθηκαν μήπως οι ικέτες επιχειρήσουν κάποια βίαιη πολιτική μεταβολή, τους σήκωσαν από εκεί αφού τους έπεισαν και τους μετέφεραν στο απέναντι νησί από το ναό της Ήρας και τους έστελναν εκεί τα απαραίτητα.

ΚΕΦ. 76-77

Ενώ  η εμφύλια διαμάχη βρισκόταν σ’ αυτό το σημείο την τέταρτη ή Πέμπτη μέρα μετά την μεταφορά των ανδρών στο νησί κατέφθασαν από την Κυλλήνη τα πλοία των Πελ\σίων , 53 στον αριθμό, που ήταν αγκυροβολημένα εκεί μετά την επιστροφή τους από την Ιωνία· επικεφαλής τους ήταν ο Αλκίδας, που ήταν βέβαια και πρωτύτερα, και ως σύμβουλός του επέβαινε μαζί του ο Βρασίδας. Και αφού αγκυροβόλησαν στα Σύβοτα, λιμάνι της ηπειρωτικής χώρας, μόλις ξημέρωσε, έπλεε εναντίον της Κέρκυρας. Αυτοί (=οι δημοκρατικοί) εξαιτίας της μεγάλης τους σύγχυσης και επειδή φοβούνταν και όσα συνέβαιναν στην πόλη και ναυτική επίθεση, άρχισαν να ετοιμάζουν αμέσως 60 πλοία και όσα επανδρώνονταν κάθε φορά τα έστελναν κατά των εχθρών, αν και οι Αθηναίοι τους προέτρεπαν να αφήσουν αυτούς να εκπλεύσουν πρώτα και ύστερα να ακολουθήσουν εκείνοι με τα πλοία όλα μαζί. Και όταν τα πλοία τους βρίσκονταν κοντά στους εχθρούς διασκορπισμένα, δύο πλοία αμέσως αυτομόλησαν, ενώ σε άλλα οι επιβάτες συγκρούονταν μεταξύ τους. Και δεν υπήρχε καμία τάξη σ’ αυτά που γίνονταν. Όταν όμως οι Πελοποννήσιοι  είδαν την σύγχυση παρατάχτηκαν με 20 πλοία εναντίον των Κερκυραίων, ενώ με τα υπόλοιπα παρατάχτηκαν εναντίον των 12 πλοίων των Αθηναίων, μεταξύ των οποίων ήταν η Σαλαμινία  και η Πάραλος.

ΚΕΦ. 78

Και οι Κερκυραίοι  από την πλευρά τους δεινοπαθούσαν γιατί εφορμούσαν άτακτα και με λίγα πλοία· οι Αθηναίοι όμως, επειδή φοβούνταν το μεγαλύτερο αριθμό (των πλοίων) και την περικύκλωση, δεν έκαναν επίθεση στα παραταγμένα εναντίον τους πλοία ούτε στο σύνολο τους ούτε στο μέσο τους, αλλά, αφού επιτέθηκαν σε μια πτέρυγα, καταβύθισαν ένα πλοίο. Και ύστερα απ’ αυτά, αφού οι εχθροί σχημάτισαν κυκλική παράταξη, έπλεαν (οι Αθηναίοι) γύρω τους και προσπαθούσαν να προκαλέσουν σύγχυση σ’ αυτούς. Επειδή όμως το αντιλήφθηκαν αυτό οι Πελοποννήσιοι που ήταν κοντά στους Κερκυραίους και επειδή φοβήθηκαν μήπως γίνει αυτό ακριβώς που έγινε στη Ναύπακτο, έσπευσαν για να βοηθήσουν και, αφού συγκεντρώθηκαν όλα μαζί τα πλοία, έκαναν ταυτόχρονα επίθεση εναντίον των Αθηναίων. Τότε οι Αθηναίοι άρχισαν πια να υποχωρούν κωπηλατώντας προς τα πίσω και συγχρόνως ήθελαν να προλάβουν τα κερκυραϊκά πλοία ν καταφύγουν στο μεγαλύτερο δυνατό αριθμό, καθώς αυτοί υποχωρούσαν αργά και οι εχθροί είχαν παραταχθεί εναντίον τους. η ναυμαχία λοιπόν, αφού είχε τέτοια εξέλιξη, τελείωσε με τη δύση του ηλίου.