Έλξη αναφορικού α.ε.

Έλξη αναφορικού

Έλξη του αναφορικού έχουμε όταν η αναφορική αντωνυμία δεν βρίσκεται στην πτώση που απαιτεί η συντακτική της θέση μέσα στη δευτερεύουσα αλλά βρίσκεται στην πτώση της λέξης που προσδιορίζει. Βρίσκεται δε πάντα κατά την έλξη σε δοτική ή γενική, καθώς έλκει την πτώση του ονόματος στο οποίο αναφέρεται. 

π.χ. Ἐμέμνητο τῶν συμφορῶν ὧν ἔπαθεν. ( Εδώ η αναφορική αντωνυμία συντακτικά είναι αντικείμενο του ρήματος ἔπαθεν, οπότε θα έπρεπε να είναι ἅς, ἔπαθεν αλλά μπαίνει σε πτώση γενική μια και έλκει την πτώση από την λέξη που προσδιορίζει, τῶν συμφορῶν.)

Αντίστροφη έλξη ή ανθέλξη:

Πολλές φορές μπορεί να συμβεί το αντίστροφο, να έλκει δηλαδή την πτώση της αντωνυμίας η προσδιοριζόμενη λέξη.

π.χ. Τήν οὐσίαν ἥν κατέλιπεν ὁ πατήρ οὐ πλείονος ἄξια ἐστίν.